Yâsin Sûresi, Tecvitli Okunuşu ve Meâli

Okuma Kuralları

1. â, ê, î ve û harfleri, uzatılarak okunur.
2. [k]h, hırıltılı he demektir.
3. Transkripsiyonda harfler olduğu gibi değil; tecvit kurallarına göre uğradığı değişime göre yazılır. Örneğin N-B > M-B, N-R > R-R, N-M >> M-M şekline dönüşmesi gibi.

Sayfa 1

Bismillâhirrahmânirrahîm.

Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla...

1. Yâsîn.

Yâsîn.

2. Vel kur'ênil hakîm

O hikmet dolu Kurân'a yemîn ederim ki,

3. İnneke leminel murselîn.

Sen (Habîbim), hiç şübhesiz (Hak tarafından) gönderilen (peygamber)lerdensin.

4. Alê sırâtim-müstagîm.

Dosdoğru bir yol üzerindesin.

5. Tenzîlel azîzir-rahîm.

(Bu Kurân) yegâne gâlib, çok esirgeyici (Allah)'nin indirdiği (bir kitab)dır.

6. Litunzira gavmem-mê unzira êbêuhum fehum ğâfilûn.

(Bunun) hikmeti de (yakın) ataları azâb ile korkutulmamış, bu yüzden kendileri gaflet içinde kalmış olan bir kavmi (onunla) korkutmandır.

7. Legad haggal gavlü alê ekserihim fehum lê yu'minûn.

Andolsun ki onların çoğunun üzerine azap sözü hak olmuştur. Onlar, imana gelmezler.

8. İnnê cealnê fî ağnêgihim ağlêlen fehiye ilel ezgâni fehum mugmehûn.

Çünkü biz onların boyunlarına kelepçeler geçirmişiz. O kelepçeler çenelerine dayanmıştır da burunları yukarı, gözleri aşağı somurtmaktadırlar.

9. Vecealnê mim-beyni eydîhim seddev-vemin [k]halfihim sedden feağşeynêhum fehüm lê yubsirûn.

Biz hem önlerinden bir sed, hem arkalarından bir sed çektik. Böylece onları sarıverdik. Artık görmezler.

10. Vesevêun aleyhim eenzertehum emlem tünzirhum lê yu'minûn.

Onları korkutsan da korkutmasan da onlara göre birdir, inanmazlar.

11. İnnemê tunziru menittebeaz-zikra ve [k]haşiyer-rahmêne bil ğayb. Febeşşirhu bimağfirativ-veecrin kerîm.

Sen ancak Kur'ân'a tabi olan ve görünmediği halde Rahman olan Allah'tan korkan kimseyi sakındırırsın. İşte onu bir bağışlanma ve çok şerefli bir mükafatla müjdele.

12. İnnê nahnü nuhyil mevtê venektubu mê gaddemû ve êsêrahum. Ve külle şey'in ehsaynêhu fî imêmim-mubîn.

Onları korkutsan da korkutmasan da onlara göre birdir, inanmazlar.

Sayfa 2

13. Vadriblehüm meselen eshâbel garyeh. İz cêehel murselûn.

Sen onlara, o şehir halkını örnek ver. Hani oraya peygamberler gelmişti.

14. İz erselnê ileyhimusneyni fekezzebûhumê feazzeznê bisêlisin fegâlû innê ileyküm murselûn.

Hani biz onlara iki peygamber göndermiştik, fakat onlar ikisini de yalanlamışlardı. Biz de (onları) üçüncü bir peygamberle destekledik. Onlara: "Şüphesiz ki biz size gönderilmiş elçileriz." dediler.

15. Gâlû mê entum illê beşerum-mislunê. Vemê enzelerrahmênu min şey'. İn entum illê tekzibûn.

Onlar da: "Siz bizim gibi insandan başka birşey değilsiniz, hem Rahman olan Allah, hiçbir şey indirmedi. Siz sadece yalan söylüyorsunuz." dediler.

16. Gâlû Rabbûne yağlemu innê ileykum lemurselûn.

Peygamberler dediler ki: "Rabbimiz biliyor ki biz gerçekten size gönderilmiş elçileriz."

17. Vemê aleynê illel belêğul mubîn.

"Bize düşen de sadece apaçık tebliğdir."

18. Gâlû innê tetayyernê bikum. Leil-lem tentehû lenercumennekum veleyemessennekum minnê azêbun elîm.

Onlar dediler ki: "Herhalde biz sizin yüzünüzden uğursuzluğa uğradık. Eğer bu işten vazgeçmezseniz, andolsun ki, sizi hiç tınmadan taşlarız ve mutlaka bizden size pek acıklı bir azab dokunur."

19. Gâlû tâirukum meaküm. Ein zukkirtum. Bel entüm gavmum-musrifûn.

Peygamberler de şöyle cevap verdiler: "Sizin uğursuzluğunuz beraberinizdedir. Size öğüt verildi diye mi (uğursuzluğa uğradınız)? Doğrusu siz israfı âdet etmiş bir kavimsiniz."

20. Vecê emin egsal medîneti raculuy-yes'â gâle yê gavmittebiul murselîn.

O sırada şehrin ta ucundan bir adam koşarak geldi ve: "Ey kavmim! Uyun o elçilere!"

21. İttebiû mel-le yes'elukum ecrav-vehum muhtedûn.

"Uyun sizden hiçbir ücret istemeyen o zatlara ki, onlar hidayete ermişlerdir."

22. Vemê liye lê ağbudullezî fetaranî veileyhi turceûn.

"Bana ne oluyor da kulluk etmeyecekmişim beni yaratana? Hep döndürülüp O'na götürüleceksiniz."

23. Eette[k]hizu min dûnihî êliheten iy-yuridnirrahmênu bidurril-lê tuğni annî şefêatuhum şey'ev-velê yungizûn.

"Hiç ben O'ndan başka ilâhlar edinir miyim? Eğer O Rahman, bana bir zarar dileyecek olsa, onların şefaati benden yana hiçbir şeye yaramaz ve onlar beni kurtaramazlar."

24. İnnî izel-lefî dalêlim-mubîn.

"Şüphesiz ki ben, o zaman apaçık bir sapıklık içinde olurum."

25. İnnî êmentu birabbikum fesmeûn.

"Şüphesiz ki ben, Rabbinize iman getirdim, gelin dinleyin beni."

26. Gîled[k]hulil cenneh. Gâle yê leyte gavmî yağlemûn.

(Sonra ona) "haydi gir cennete!" denildi. O da dedi ki: "Ne olurdu kavmim bilseydi!"

27. Bimê ğaferalî rabbî vecealenî minel mukremîn.

"Rabbimin beni bağışladığını ve beni kendilerine ikram edilen kullarından kıldığını."

Sayfa 3

28. Vemê enzelnê alê gavmihî mim-bağdihî min cundim-mines-semêi vemê künnê munzilîn.

Biz arkasından kavminin üzerine bir ordu indirmedik, indirecek de değildik.

29. İn kênet illê sayhatev-vêhideten feizêhum [k]hâmidûn.

Sadece bir gürültü oldu, onlar da hemen sönüverdiler.

30. Yê hasraten alel ibêd. Mê ye'tîkum mir-rasûlin illê kênû bihî yestehziûn.

Yazıklar olsun o kullara ki, kendilerine glen her bir peygamberle mutlaka alay ediyorlardı.

31. Elem yerav kem ehleknê gablehum minel gurûni ennehum ileyhim lê yerciûn.

Görmediler mi ki, kendilerinden önce nice kuşakları helak etmişiz. Onlar artık kendilerine dönüp gelmiyorlar.

32. Ve in küllül-lemmê cemîul-ledeynê muhdarûn.

Onların hepsi toplanıp, sadece bizim huzurumuza getirilmişlerdir.

33. Ve êyetül-lehümül erdul meyteh. Ehyaynêhê ve ek[h]racnê minhê habben feminhu ye'kulûn.

Hem bir delildir onlara ölü toprak. Biz ona hayat verdik ve ondan taneler çıkardık da ondan yiyip duruyorlar.

34. Vecealnê fîhê cennêtim-min na[k]hîliv-ve ağnêbiv-ve feccernê fîhê minel uyûn.

Biz orada hurmalıklardan, üzüm bağlarından bahçeler yaptık. İçlerinde pınarlardan sular fışkırttık.

35. Liye'kulû min semerihî vemê amilethu eydîhim. Efelê yeşkurûn.

(Bunu), Onun ürününden ve kendi elleriyle yaptıklarından yesinler diye (yaptık). Hâlâ şükretmeyecekler mi?

36. Subhânellezî [k]halegal ezvêce küllehê mimmê tünbitül erdu ve min enfusihim ve mimmê lê yağlemûn.

Yerin bitkilerinden, kendi nefislerinden ve daha bilemeyecekleri şeylerden bütün çiftleri yaratan Allah'ın şanı ne yücedir.

37. Ve êyêtül-lehumul-leyl. Nesla[k]hu minhun-nehêra feizêhüm muzlimûn.

Gece de onlara bir delildir. Biz ondan gündüzü soyar çıkarırız, bir de bakarlar ki karanlığa dalmışlar.

38. Veşşemsu tecrî limustegarril-lehê. Zêlike tagdîrul azîzil alîm.

Güneş de bir delildir ki kendi yolunda akıp gidiyor. İşte bu çok güçlü ve her şeyi bilen Allah'ın takdiridir.

39. Vel gamera gaddernêhu menê zile hattê âde kel urcûnil gadîm.

Ay'a gelince, ona menziller tayin ettik. Nihayet o eski hurma salkımının çöpü gibi (yay haline) dönmüştür.

40. Leşşemsu yembeğî lehê en tudrikel gamera velelleylu sêbigun-nehêr. Ve küllün fî felekiy-yesbahûn.

Ne güneşin aya çatması yaraşır, ne de gece gündüzü geçebilir; onların her biri kendi yörüngesinde yüzerler.

Sayfa 4

41. Veêyetül-lehüm ennê hamelnê zürriyyetehum fil fulkil meşhûn.

Onlar için bir delil de bizim, onların neslini dolu bir gemide taşımamızdır.

42. Ve [k]halagnê lehum mim-mislihî mê yerkebûn.

Yine kendileri için onun gibi binecek şeyler yaratmamızdır.

43. Vein neşe' nuğrighum felê sarî[k]ha lehum velêhum yungazûn.

Eğer dilesek onları boğarız da o zaman ne onların feryadına yetişen bulunur, ne de onlar kurtarılır.

44. İllê rahmetem-minnê ve metêan ilêhîn.

Ancak tarafımızdan bir rahmet ve bir zamana kadar yaşatmak başka. .

45. Ve izê gîlelehümüt-tegû mê beyne eydîküm vemê [k]halfeküm leallekum turhamûn.

Durum böyle iken onlara: "Önünüzdekinden ve arkanızdakinden korkun ki size rahmet edilsin" denildiği zaman,

46. Vemê te'tîhim-min êyetim-min êyêti rabbihim illê kênû anhê muğridîn.

Ve kendilerine Rablerinin âyetlerinden herhangi bir âyet geldiği zaman mutlaka ondan yüz çevirirler.

47. Ve izê gîlelehum enfigû mimmê razegakumullâhu gâlellezîne keferû lillezîne êmenû enut imu mel-lev yeşêullâhu et ameh. İn entüm illê fî dalêlim-mubîn.

Onlara: "Allah'ın size rızık olarak verdiği şeylerden hayra harcayın" dendiği zaman, o kâfirler, müminler için: "Allah'ın dileyince doyurabileceği kimseyi biz mi doyuracağız? Siz apaçık bir sapıklık içinde değil de nesiniz?" dediler.

48. Ve yegûlûne metê hêzel vağdu in küntüm sâdigîn.

Yine onlar: "Eğer doğru söylüyorsanız bu (kıyamet) vaadi ne zaman?" diyorlar.

49. Mê yenzurûne illê sayhatev-vêhideten te'[k]huzûhum vehum ye[k]hissimûn.

Onlar sadece bir tek çığlığa bakıyorlar, bir çığlık ki, onlar çekişip dururken kendilerini yakalayıverir.

50. Felê yestetîûne tavsiyetev-ve lê ilê ehlihim yerciûn.

O zaman bir vasiyette bile bulunamazlar. Ailelerine de dönemezler.

51. Venufi[k]ha fissûri feizê hüm minel ecdêsi ilê rabbihim yensilûn.

Sûr'a üfürülmüştür, bir de ne baksınlar kabirlerinden Rablerine doğru akın ediyorlar.

52. Gâlû yê veylenê mem-beasenê mim-mergadînê. Hêzê mê veader-rahmênuve sadegal murselîn.

Onlar: "Eyvah başımıza gelenlere! Mezarımızdan bizi kim kaldırdı? O Rahmân'ın vaad buyurduğu işte bu imiş. Gönderilen peygamberler de doğru söylemişler" derler.

53. İn kênet illê sayhatev-vêhideten feizê hum cemîul-ledeynê muhdarûn.

Başka değil, sadece bir tek çığlık olmuş, derhal hepsi toplanmış huzurumuza getirilmişlerdir.

54. Felyevme lê tuzlemu nefsun şey en velê tuczevne illê mê küntüm tağmelûn.

Artık bugün hiç kimseye zerre kadar zulmedilmez. Ancak yaptıklarınızın cezasını çekeceksiniz.

Sayfa 5

55. İnne eshâbel cennetil yevme fî şuğulin fêkihûn.

Gerçekten cennetlik olanlar bugün bir meşguliyet içinde zevk etmektedirler.

56. Vehum ezvêcuhum fî zilâlin alêl erâiki muttekiûn.

Kendileri ve eşleri, gölgelerde koltuklar üzerine kurulmuşlardır.

57. Lehum fîhê fêkifetuv-velehum mê yeddeûn.,

Onlara orada bir meyve vardır. İsteyecekleri her şey onlarındır.

58. Selâmun gavlem-mir-rabbir-rahîm.

(Onlara) Rahîm olan Rab'den "selâm" sözü vardır.

59. Vemtêzûl yevme eyyühel mucrimûn.

Ey günahkârlar! Bugün siz bir tarafa ayrılın.

60. Elem ağhed ileykum yê benî êdeme el-lê tağbuduş-şeytân. İnnehû leküm aduvvum-mubîn.

"Ey Âdemoğulları! Şeytana tapmayın, o size apaçık bir düşmandır."

61. Ve eniğbudûnî. Hêzê sırâtum-mustagîm.

"Ve bana kulluk edin, doğru yol budur, diye size and vermedim mi?" (buyurulacak)

62. Velegad edalle minküm cibillen kesîrâ. Efelem tekûnu tağgilûn.

Böyle iken o sizden birçok nesilleri yoldan çıkardı. Ya o zaman düşünmüyor muydunuz?

63. Hêzihî cehennemulletî küntüm tûadûn.

İşte bu size vaad edilen cehennemdir.

64. İslev hel yevme bimê küntüm tekfurûn.

Bugün yaslanın ona bakalım inkâr ettiğiniz için.

65. Elyevme na[k]hyimu alê efvêhihim ve tukellimunê eydîhim ve teşhedû erculuhum bimê kênû yeksibûn.

Bugün biz onların ağızlarını mühürleriz de neler kazandıklarını bize elleri söyler, ayakları da şahitlik eder.

66. Velev neşêu letamesnê alê ağyunihim festebegus-sırâta feennê yubsirûn.

Hem dileseydik gözlerini üzerinden silme kör ediverirdik de yola dökülürlerdi. Fakat nereden görecekler?

67. Velev neşêu lemasehnêhum alê mekênetihim femestetâû mudiyyev-velê yerciûn.

Yine dileseydik oldukları yerde kılıklarını değiştirirdik de ne ileri gidebilirlerdi, ne de geri dönebilirlerdi.

68. Vemen nuammirhu nunekkishu fil [k]halg. Efelê yağgilûn.

Bununla beraber kimin ömrünü uzatıyorsak, yaratılışta onu (güç ve kuvvetini alarak) tersine çeviriyoruz. Hâlâ akıllanmayacaklar mı?

69. Vemê allemnêhuş-şiğra vemê yembeğî leh. İn hüve illê zikruv-ve gur'ênum-mubîn.

Biz ona şiir öğretmedik. Bu ona yaraşmaz da... O sadece bir öğüt ve apaçık bir Kur'ân'dır.

70. Liyunzira men kêne hayyev-veyehiggal gavlu alel kêfirîn.

(Bu), diri olanları uyarmak ve kâfirlere de azab sözünün hak olması içindir.

Sayfa 6

71. Evelem yerav ennê [k]halagnê lehum mimmê amilet eydînê en âmen fehum lehê mêlikûn.

Şunu da görmediler mi: Biz onlar için kudretimizin meydana getirdiklerinden birtakım hayvanlar yaratmışız da onlara sahip bulunuyorlar.

72. Ve zellelnêhê lehum feminhê rakûbuhum ve minhê ye'kulûn.

Onları, kendilerinin hizmetine vermişiz de, hem onlardan binekleri var, hem de onlardan yiyorlar.

73. Velehum fîhê menêfiu ve meşârib. Efelê yeşkurûn.

Onlarda daha birçok menfaatleri ve türlü içecekleri de var. Hâlâ şükretmeyecekler mi?

74. Vette[k]hazû min dûnillêhi êlihetel-leallehum yunsarûn.

Onlar, Allah'tan başka birtakım ilâhlar edindiler. Güya yardım olunacaklar.

75. Lê yestetîûne nasrahum vehum lehum cundum-muhdarûn.

Onların, onlara yardıma güçleri yetmez. Kendileri ise onlar için bazı askerlerdir.

76. Felê yehzunke gavluhum. İnnê nağlemu mê yusirrûne vemê yuğlinûn.

O halde onların sözleri seni üzmesin. Biz onların içlerini de biliriz, dışlarını da.

77. Evelem yeral insênu ennê [k]halagnêhu min nutfetin feizê hüve [k]hasîmum-mubîn.

İnsan, kendisini bir damla sudan yarattığımızı görmedi mi de, şimdi apaçık bir hasım kesildi?

78. Ve darabe lenê meselev-venesiye [k]halgah. Gêle mey-yuhyil izâme vehiye ramîm.

Yaratılışını unutarak bize bir de mesel fırlattı: "Kim diriltecekmiş o çürümüş kemikleri?" dedi.

79. Gul yuhyîhellezî enşeehê evvele merrah. Ve hüve bikülli [k]halgin alîm.

De ki: "Onları ilk defa yaratan diriltecek ve o her yaratmayı bilir."

80. Ellezî ceale lekum mineş-şeceril e[k]hdari nêran feizê entüm minhu tûgidûn.

Size o yeşil ağaçtan bir ateş yapan O'dur. Şimdi siz ondan tutuşturmaktasınız.

81. Eveleysellezî [k]halagas-semêvêti vel arda bigâdirin alê en-ye[k]hluga mislehum. Bele ve hüvel [k]hallâhul alîm.

Gökleri ve yeri yaratan, onlar gibisini yaratmaya kâdir değil midir? Elbette kâdirdir. Çünkü o her şeyi yaratandır, her şeyi bilendir.

82. İnnemê emruhû izê erâde şey en ey-yegûle lehû kün feyekûn.

O'nun emri, bir şeyi dileyince ona sadece "Ol!" demektir. O da hemen oluverir.

83. Fesubhânellezî biyedihî melekûtu külli şey'iv-ve ileyhi turceûn.

O halde her şeyin mülkü ve tasarrufu (hükümranlığı) elinde bulunan Allah'ın şanı ne yücedir. Siz de yalnız O'na döndürüleceksiniz.

ravzaradyo